Türkiye’nin iklim özelliklerinden kaynaklanan çeşitliliğe, toprak ve jeomorfolojik
özelliklerinde dolayı, bitkiler için farklı yaşam alanları oluşturmaktadır. Bu farklı yaşam
alanları bitki türlerinin yayılış alanlarını önemli derecede etkilemektedir. Örneğin volkanik
dağlardaki kraterler bir çok bitkinin sığınma alanıdır. Yaklaşık 62 Km3 hacminde piroklastik
malzemenin püskürmesi sonucu gerçekleştiği düşünülen Nemrut Kalderası (Karaoğlu Vd.,
2005; Avcı 2005), Huş (Betula pendula), Titrek Kavak (Populus tremula) toplulukları
dışında Çınar yapraklı Akçaağaç (Acer platanoides), farklı Üvez türleri (Sorbus umbellata, S.
torminalis), Barut Ağacı (Frangula llnus), Dağ Muşmulası (Cotoneaster sp,) Mahlep
(Cerasus mahaleb), Erik (Prunus sp.), Meşe türleri (Quercus spp.), Ardıç (Juniperus
communis ) ve kratere endemik Krater Düğünçiçeği (Ranunculus crateris) gibi çok sayıda
türe yaşam alanıdır (Tatlı, 1982; Avcı 2005). Bu bitki toplulukları yanı sıra çok sayıda (450
500 takson) otsu bitkiyi barındırmaktadır. Bu otsu bitkilerin bir kısmı aşağıdaki cinslere aittir;
Çivit Otu (Isatis sp), Kayagülü (Aethionema sp.), Karanfil (Dianthus sp.), Nakıl (Silene sp.),
Kuzukulağı (Rumex sp.), Kantaron (Hypericum sp.), Gazal Boynuzu (Lotus sp.),
Beşparmakotu (Potentilla), Handok (Chaerophyllum sp.), Deli Çakşır (Prangos sp.),
Andızotu (Inula sp.), Ölmezçiçek (Helichrysum sp.), Kanaryaotu (Senecio sp.), Papatya
(Anthemis sp.), Civanperçemi (Achillea sp.), Pireotu (Tanacetum sp.), Kenger (Gundelia sp.),
Peygamber Çiçeği (Centaurea sp.), Unutmabeni (Myosotis sp.), Emzikotu (Onosma sp.),
Deliçay (Stachys sp.), Kedi Nanesi (Nepeta sp.) Kekik (Thymus sp.), Nane (Mentha sp.),
Adaçayı (Salvia sp.) Ajdarbaşı (Lallemantia sp.), Mavişot (Veronica sp.), Sütleğen
(Euphorbia sp.), Soğan (Allium sp.), Ters Lale (Fritallaria sp.), Acıçiğdem (Colchicum sp.),
Süsen (Iris sp.), Salep (Orchis sp.) Balkaymak Salebi (Dactylorhıza sp.) , Hasır Otu (Cyperus
sp.), Geven (Astragalus sp.). Yukarıda bir kısmı yazılan ve büyük çoğunluğu tıbbi ve
aromatik bitkilerden oluşan taksonları ekoturizm gezilerde Nemrut Kalderası’nda görmek
mümkündür (Şekil 1).
Kaynaklar
1. Avcı, M.(2005). “Çeşitlilik ve Endemizm Açısından Türkiye’nin Bitki Örtüsü”. İstanbul
Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Coğrafya Dergisi (Electronic), Sayı 13: 27- 55.
2. TATLI, A. 1982, ‘’Nemrut Dağı’nın Bitki Sosyolojisi ve Bitki Ekolojisi Yönünden
İncelenmesi’’, Atatürk Üniversitesi Fen Fakültesi Dergisi 1(1): 537-549.
Bu makale başka dillerde de mevcut: